Regelmatig word ik geraadpleegd door eigenaresses van paarden die chronisch iets mankeren. De paarden zijn uitbehandeld of opgegeven door dierenartsen. Uiteraard wil je dan weten of je paard pijn heeft (en hoeveel) en of het leven nog wel leuk genoeg is. Zo ook de eigenaresse van deze kleine Quarter merrie.Als ik bij de paddock aankom, snuffelt de merrie lief en nieuwsgierig aan me. Oortjes naar voren. Even flitst er wel een gedachte aan hoefbevangenheid door me heen.
Als ik contact maak weet ik nog niet dat de merrie iets mankeert. Ik hoor haar wel meteen zeggen dat ze pijn heeft. Dat die wisselt, maar dat ze er ook prima mee overweg kan.
De eigenaresse raakt geëmotioneerd. “Dit is de eerste keer dat ze überhaupt weer belangstelling toont voor iemand.”, zegt ze. “Ze heeft sinds haar 3e hoefkatrol en ze maakte zo’n depressieve indruk. Nu is ze wakker en geïnteresseerd.”
Dat hoor ik vaker en blijft voor mij bijzonder. Alsof paarden meteen voelen wat ik kom doen en het feit dat ze gehoord worden al zo’n genezende werking heeft. Een reading als healing dus.
De merrie is allesbehalve depressief, maar wel introvert. Ze maakt niet makkelijk duidelijk hoe het met haar gaat. Nu vertelt ze me dat ze zo dankbaar is voor alle zorg die ze krijgt. Ze houdt van de wandelingen die ze samen met haar eigenaresse maakt en zou graag kleine kinderen op haar rug willen dragen. Speciaal kinderen met een handicap.
“Nou ja,” zegt haar eigenaresse,” dat heeft ze heel even gedaan een tijd geleden!”
Dat heeft de merrie dus goed onthouden en ze vond het leuk. Ze geeft aan dat nu ook prima te kunnen doen. Het geeft haar ook een doel, een rol. Ze wil dus graag iets doen en zegt helemaal niet dat ze haar leven niet meer leuk vindt.
Dan vraagt haar eigenaresse me of ze ook hoefbevangen zou kunnen zijn. “Dat kwam wel langs”, zeg ik.
“Dan gaan we dat ook onderzoeken.”, zegt ze resoluut.
Hoe makkelijk gebeurt het niet dat, als er al een aandoening is, er niet meer verder wordt gekeken en aan de hand daarvan conclusies worden getrokken over kwaliteit van leven? Hoe belangrijk is jouw eigen intuïtie wel niet. Jij kent je paard het beste. En hierdoor blijkt maar weer eens hoe belangrijk het is dat je paard ook gehoord wordt!
Na de reading spreek ik nog twee andere paarden en ben wat verder weg van de merrie. Dan zegt iemand; ”Kijk nou eens in de paddock, ze ligt. Ik heb haar nog nooit zien liggen.”
Heel ontspannen en tevreden rust de merrie in het zand. Die rust is natuurlijk ongelofelijk belangrijk voor genezingsproces en omdat ze zich eindelijk heeft kunnen uiten ligt ze er nu zo bij.
De dag erna lees ik dit berichtje van haar eigenaresse: “Ik kan dit echt iedereen aanraden. Ze heeft inderdaad nog nooit op deze stal in de paddock gelegen. Vandaag had ik ook een heel ander paard, ze was vrolijk en opgewekt. Ze zocht me op en kwam bij me knuffelen, voor het eerst in 6 jaar. Nogmaals heel erg bedankt voor gisteren!”
(Reading op locatie)